به نام احمد دادبین

به نام گمنامی، غریبی، تنهایی

به نام مظلومیت، بی‌کسی

به نام غرور، بزرگی، دلاوری

به نام مردانگی، جوانمردی، شجاعت

به نام سرداران و امیران لشگر عشق

به نام او، که معروف بود به«احمد بسیجی»!

 او که هم اکنون در اثر ناملایمات زندگی و غفلت و فراموشی ما، خانه نشین شده است و کسی احوالش را نمی‏پرسد.

بله از احمد بسیجی می‏گویم، او کم کسی نبود، امیر ارتش بود، فرمانده نیروی زمینی ارتش. ولی چهره‌اش، خنده‌اش، حرف زدنش، در یک کلام، رفتار، گفتار و کردارش او را معروف کرده بود به احمد بسیجی!...

خیلی ها هنوز دوستش دارند. کافیست که جلوی دوستانش، اسمی از او ببرید و بعد اشک را در چشمان آنها ببینید. کافی است که بگویید احمد دادبین، تا ببینید چگونه آه می‌کشند و از او یاد می‌کنند...

ما هم قصد داریم به یاری خدا و با دعای خیر دوستان و همرزمانش، یاد و خاطره این شهید زنده را، گرامی بداریم. یا علی